Cairns: Water water water

Het eerste wat opvalt als het vliegtuig in Cairns land is de temperatuur. Wat een verademing na de vochtige drukkende warmte van Singapore. De zon schijnt, de wind waait en ondanks dat het nu eigenlijk winter is in Australie kan ik het alleen maar omschrijven als aangenaam zomerweer.

Op het vliegveld staat het shuttlebusje al te wachten. Nou ja niet perse op mij, want een clubje dames van middelbare leeftijd en ouder, met paarse kleding en rode hoedjes krijgt voorrang. Later blijkt dit het jaarlijkse uitje van het creaclubje van de schoonmoeder van de chauffeur te zijn. No worries, want na twee vluchten (Singapore-Darwin en Darwin-Cairns) onder de Airco gezeten te hebben is een kwartiertje extra zonlicht en warmte geen straf. Even kletsen met een stel uit......tja wat was het ook al weer....en ik heb weer een paar goede tips binnen voor wanneer ik in Brisbane zal verblijven.

Aangekomen bij het hostel is de receptie gesloten. Dit was echter van te voren bekend. Onder een bordje met het logo van het hostel staat een houten zitje. Op de voorkant van zitje is een rood hart geschilderd en daarachter bevindt zich een kluis, waarvan de code toegestuurd is via e-mail. Langzaam lees ik de code voor aan medehostelbewoners die tegelijkertijd zijn aangekomen. De kluis gaat open en....daar liggen de sleutels, plattegrondjes van de stad en een welkomsbriefje. Mision completed,'


Pekingexpress' en 'Wie is de mol' zijn er niets bij.

Tropical Days is een kleurrijk hostel met een tropische tuin en hangmatten. Er zijn verschillende slaapzalen met aangrenzende woonkamers en keukentjes, maar mijn kleine kasteeltje staat in de tuin (zie foto's). Omdat het wat buiten het centrum ligt is het er een stuk rustiger dan de backpackershonken in het midden van de stad en daarom hebben de meeste gasten er ook voor gekozen. Deze dagen wordt die rust wel wat verstoord door The Showgrounds (Een groot kermisterrein met achtbanen, reuzenrad, spelletjes, kinderboerderij en varkensracen) die recht achter het hostel plaats vinden. Eigenlijk is die bedrijvigheid ook wel gezellig 's avonds hebben we eerste rangsplekken voor het vuurwerk.

Wie wil weten wat Cairns voor stadje is moet helaas op zoek naar een ander blog, want daar kan ik je niet zo veel over vertellen. De rest van dit verhaaltje staat namelijk in het teken van water.

Wateractiviteit 1: Raften op de Tully river.
Nou heb ik meerdere stoere kajakkers dit soort Rafttripjes gekscherend 'Efteling ritjes' horen noemen. En ja, de wachtrij met bootjes deed daar soms ook wel aan denken, maar aangezien dit Efteling ritje midden door het regenwoud liep met ww IV passages waar ik in mijn kajak echt niet rechtop van af kom hoor je mij niet klagen. En hoe kun je anders dan enthousiast worden dan wanneer je een raftguide in je boot hebt zitten die er uitziet als Buzz Lightyear, klinkt als Mell Gibson en non stop aanmoedigingen roept als 'Go team! Forward peddle, Forward!' Een heerlijke BBQ-lunch halverwege de lunch en helder blauw water om in te zwemmen.

Wateractiviteit 2: Zwembad training. Om op deze trip down under het Great Barrier Reef optimaal te kunnen verkennen wilde ik heel graag een PADI duikbrevet halen. Dat had nog wat voeten in de aarde want mijn tijd in Cairns was beperkt. E-learning bracht uitkomst en door 's avonds in het hostel de laatste online assesments af te leggen was het theoriegedeelte al 'in the pocket'. Dan wel alle zwenbadoefeningen in een keer achter elkaar. Duikequipment in elkaar zetten en weer ontmantelen, 10 minuten watertrappelen/blijven drijven, onder water je duikbril af en weer opzetten, je zuurstof toevoer kwijtraken en weer terugvinden enz enz enz. Na een complete dag in het zwembad was ik wel een beetje gaar.

Wateracitiviteit 3: Great Barrier Reef, twee dagen geheel verzorgt op een liveaboard schip. Het busje stond om 7.45 al voor de deur. Via de duikschool, naar de haven en de boot op. In totaal 5 duiken gemaakt in twee dagen, 4 om het Padi Open Water Duikbrevet te halen en 1 fundive, zonder instructeurs, met 'buddies' uit de groep toen het papiertje eenmaal verworven was. 'S nachts heerlijk op de boot overnacht in een eigen kamer met eigen badkamer (dat is al weer best bijzonder na 4 nachten in een hostel). De oceaan als uitzicht vanuit je bed, in slaap geschommeld door de golven.Tijdens de nachtduik kon ik nog niet mee (weet ook niet of ik dat echt heel erg vond), maar de achterblijvers, mochten wel op een ijzeren raster gaan liggen dat tot net onder wateroppervlak gezakt was. Duikbril op hoofd over de rand en wachten tot de haaien letterlijk rond je oren circkelen. De foto's daarvan zijn niet zo goed gelukt omdat het water erg bruissend was en ik eerlijk gezegd ook mijn hand niet meer zo goed in het water durfde te houden nadat ik de eerste vis er aan voelde knabbelen. Toch zijn de schimmen van de.haaien nog wel waar te nemen. De rest van de foto's gemaakt tijdens het snorkelen.

Weer terug op het het land was meteen ook het laatste in Cairns. Stephan, Fiona en Anet zijn intussen ook aangesloten en nu zijn zitten we in de Greyhound bus richting Townsville.

Totde volgende!

Karin

ps. Thanx iedereen voor de bezorgdheid naar aanleiding van de vliegramp. Ook hier veel op het nieuws. Huilende kinderen die vriendjes kwijt zijn. Het is verschrikkelijk.